Uren kun je ernaar staren, dat kleine hummeltje in je armen. Onbetaalbaar, maar die gebroken nachten… Nooit geweten dat moeheid zo heftig kon zijn. Wanhopig verlangend naar nachtrust struggelen veel ouders met de slaapjes van hun kleine. Van slaapschema’s, slaapcoach tot bedrituelen: Melanie, Liesbeth, Patrick, Sharon en Begüm delen hun ervaringen (en tips!) over de slaapjes van hun kinderen.
Melanie, 32 jaar
Mama van Mees (2 jaar) en Nina (5 maanden)
“Op 24 december 2018 werd ons eerste kindje geboren: Mees. Al snel merkten we dat hij ’s nachts veel wakker was, terwijl hij overdag als een roosje sliep. Elke nacht was het raak; hij huilde veel en iedere keer gingen we naar hem toe en gaven hem de speen. Ik werd nog strenger met de slaapjes overdag en hanteerde een strak regime van slapen, voeden, spelen en weer slapen. Ik hield de maximale wakkertijd aan en bracht hem op dat moment (of eerder bij slaapsignalen) weer naar bed. We probeerden werkelijk alles: hem in slaap wiegen, de laatste voeding in een zo stil en donker mogelijke kamer geven, een dikkere slaapzak, een dunnere slaapzak, meer voeding, minder voeding, slaaptraining, zijn bed verplaatsen en zelfs die van ons naar een kamer die niet direct naast de zijne lag. Alles om maar te kunnen slapen, maar niks hielp. Elke nacht moesten we er tussen de zes en tien keer uit.
“Ik was moe, gesloopt en wist niet meer waar ik het zoeken moest. Wat deden we toch verkeerd?”
In de laatste drie maanden van 2019 heb ik regelmatig huilend op mijn werk gezeten. Ik was moe, gesloopt en wist niet meer waar ik het zoeken moest. Wat deden we toch verkeerd? De baby’s van vrienden sliepen natuurlijk wel goed. Nou die liegen vast, dachten wij. In januari 2020 werd Mees ziek. Hij kreeg flinke koorts en at bijna niks. Ik heb zelfs de huisartsenpost gebeld voor de hoge koorts, maar hij kon nog huilen dus dat was een goed teken zeiden ze. Toen hij was uitgeziekt was daar het wonder: hij sliep door! Niet één nacht, nee, elke nacht tot op de dag van vandaag.
We besloten vlak daarna voor een tweede kindje te gaan en in november 2020 werd onze dochter Nina geboren. We stonden er dit keer heel anders in. Erger dan met Mees kon het toch niet worden. Vanaf het eerste moment voelden we aan dat Nina heel anders is. Ze is veel relaxter dan haar grote (aanwezige) broer en sliep eigenlijk ook meteen beter. Dit keer doen we het niet heel veel anders dan bij Mees, behalve dat we het maar laten gebeuren en daardoor veel meer ontspannen zijn. Soms kun je er dus niks aan doen en heb je gewoonweg pech met een slechte slaper waarbij de ‘fase’ van slecht slapen lang duurt. Aan alle ouders van slechte slapers: blijf rustig en dicht bij jezelf. Je doet het goed!”
Liesbeth, 31 jaar
Mama van Sven (2 jaar) en Lotte (9 maanden)
“Toen Sven werd geboren was ik direct verliefd op dat kleine hummeltje. Hij sliep veel en de kraamperiode was fijn. Maar toen de kraamhulp het huis verliet begon hij te huilen en wilde alleen maar bij ons slapen. Het enige wat ik dacht was: help! Wat nu? Na drie jaar ‘proberen’ hadden we eindelijk een lieve baby, maar ik had nooit verwacht dat ik zo obsessief bezig zou zijn met slaapjes en onze grote vriend Google. Ik zocht me suf naar de beste tips en deed er alles aan om hem in zijn bedje te laten slapen. Dat moest hij tenslotte ook op het kinderdagverblijf, dacht ik.
Inmiddels ben ik erachter dat het helemaal oké is om je kindje bij je te dragen. De connectie met je kind is echt veel belangrijker. En slapen in het bedje: dat komt vanzelf goed. Een vast bedritueel heeft ons erg geholpen. Of dat nou thuis was, bij opa en oma of (toen dat nog mocht) tijdens een feest bij vrienden thuis. Voor elk slaapje hadden – en hebben – we hetzelfde ritueel: een schone luier, slaapzakje aan, boekje lezen, dezelfde drie liedjes zingen, een flesje in het donker en dan lekker naar bed. ‘S avonds kwam hier vaak nog een warme douche bij zodat hij lekker rozig naar bed kon.
“Ik had nooit verwacht dat ik zo obsessief bezig zou zijn met slaapjes en onze grote vriend Google”
Een andere tip die wij vaak toepasten wanneer Sven na korte tijd wakker werd, was hem sussen naast zijn bedje. We gingen dan naast hem zitten met een hand op zijn rug of buik en zongen zacht een liedje of vertelden heel zachtjes een verhaaltje. Uit bed pakken werkte vaak averechts. Wat nuance: we pakten hem natuurlijk wel op als hij overstuur was of we merkten dat hij ons echt nodig had. Een slaapschema hadden we niet, maar we hielden vooral de wakkertijd en slaapsignalen in de gaten. Een andere goeie tip: een warmtekussen voor op het buikje (bijvoorbeeld van KipKep) en vooral ontspannen zijn.
Ons dochtertje is heel anders. Zij slaapt altijd en overal. Overdag kijken we er dan ook niet van op als ze langer dan 2,5 uur slaapt. Een wereld van verschil! Het zal vast en zeker aan het kind liggen, maar ik geloof ook dat mijn ontspannen houding van nu een heleboel scheelt.”
Patrick, 38 jaar
Papa van Abby (4 jaar) en Quinn (2 jaar). Deelt via zijn Instagramkanaal @chefpapapatrick recepten met gezond en lekker eten voor gezinnen
“Onze oudste dochter Abby is nu 4,5 jaar oud en heeft met periodes goed, maar ook zeker slecht geslapen. In de eerste jaren hadden we veel ups en downs. Alles is nieuw en je bent nog zo zoekende naar wat wel en niet werkt. Sinds Quinn’s geboorte is Abby naar de zolder verkast. Wat vond ze dat spannend! Het eerste jaar moesten alle lichten aan en moest er zogenaamde ‘monster spray’ gespoten worden om de monsters te verjagen. Het was een heel ritueel en als we dit een keer wilden overslaan was het huis te klein.
We hebben dit ongeveer een jaar volgehouden tot we er klaar mee waren en vonden dat het anders kon. Langzaamaan lukte het om de verschillende rituelen af te bouwen. Het moeilijkste was om haar ervan te overtuigen dat ’s avonds niet alle lampen aan konden blijven. We hebben een sterrenhemel projector geprobeerd maar dat werkte niet. Ze wilde nog steeds alle lampen aan. Inmiddels heeft ze een nachtlampje boven haar bed dat ze zelf aan- en uit kan zetten. Dit werkt vanaf het eerste moment super!
Op dit moment hebben we met Abby een goed ritueel voor het slapen gaan: samen een boekje lezen op bed en zelf haar nachtlampje aanzetten. Wel komt ze, nadat we haar naar bed hebben gebracht, nog twee tot drie keer naar beneden om van alles en nog wat te vragen. Eigenlijk vind ik dat wel grappig en zo lang ze zelf ook netjes weer teruggaat heb ik daar vrede mee. Het belangrijkste is dat zij zich er goed en vertrouwd bij voelt. En nu Abby iets ouder wordt, gaat ze steeds vaker ‘uitslapen’ tot een uur of half 8. Fijn voor ons!
Over Quinn kan ik heel kort zijn: hij heeft nu de sterrenhemel projector en vindt die helemaal geweldig! Ook hij heeft zijn eigen ritueel: een boekje lezen in de schommelstoel, dan in zijn ledikant en samen knuffelen totdat hij zelf zegt “dahag” en superlief gaat zwaaien. Dan weet ik dat het een goede nacht wordt. Soms is hij ‘s nachts nog wel eens wakker, maar over het algemeen heeft hij een prima patroon. Het zou helemaal top zijn als hij, net als zijn zus, ook nog iets langer gaat uitslapen ‘s morgens!”
“Tip: probeer in het weekend om en om uit te slapen met je partner en verdeel ook de slechte nachten om en om. Zo kom je allebei aan je rust!”
Sharon, 30 jaar
Mama van Silvaner (1,5 jaar) en zwanger van de tweede
“Tijdens je zwangerschap begint het al… de overload aan boeken die je aanschaft en krijgt van familie en vrienden en de dagelijkse updates van zwangerschapsapps over de meest noodzakelijke onderwerpen, waaronder de slaapjes van een baby. Allemaal informatie die je zoveel mogelijk tot je wilt nemen, maar waar je (in het geval van ondergetekende) al onzeker van wordt vóór je baby überhaupt geboren is.
Helaas verliep mijn kraamtijd niet zoals verwacht. De rustige periode waarin je thuis aan elkaar went, werd een periode van vier weken op en naar rijden naar het ziekenhuis. Onze dochter werd met 34 weken geboren en kreeg de eerste weken sondevoeding. Mijn plan om op op verzoek te gaan voeden via borstvoeding, werd om de drie uur kolven om mijn kleintje van voldoende voeding te voorzien. In het ziekenhuis werd regelmaat geadviseerd en zelf merkten we ook al snel dat het voeden om de drie uur prima beviel.
Eenmaal thuis bleven we dit ritme aanhouden en was er al één nachtvoeding af. Net zoals veel ouders hoopten wij ook dat ons kleintje zo snel mogelijk zou doorslapen. Daarom besloten we te starten met een slaapschema toen ze drie maanden oud was. Na een gesprek bij het consultatiebureau besloten we het boekje ‘Rust en regelmaat’ te gebruiken. In dit boekje wordt onder andere uitgelegd hoe je overdag rust en regelmaat kunt bieden aan je kindje. Voor ons was het vooral belangrijk om de slaapsignalen te herkennen en onze dochter op tijd in bed te leggen. Verder hielden we ons vanaf dat moment aan een standaard schema van wakker worden, voeden, knuffelen, spelen en slapen. In haar geval had ze een maximale wakkertijd van 60-75 minuten voordat ze weer naar bed ging (2 tot 3 uur slaap). Daarnaast bakerden we haar in omdat ze de neiging had zichzelf wakker te slaan met haar handjes.
“Net zoals veel ouders hoopten wij ook dat ons kleintje zo snel mogelijk zou doorslapen”
Inmiddels is onze dochter bijna 1,5 jaar en heeft ze nog steeds veel baat bij het rust- en regelmaatschema. Op dit moment doet ze nog twee slaapjes. Eentje om 10.00 uur en eentje om 14.00 uur. Verder slaapt ze van 19.00 uur tot 07.00 uur door. Soms krijg ik te horen dat mensen dit veel vinden. Tip van deze mama: luister naar je eigen gevoel. Jij weet het beste wat je kindje nodig heeft!”
Begüm, 30 jaar
Mama van Louay (1 jaar)
“Vanaf het moment dat ik zwanger was, werd mij door vriendinnen en andere moeders om me heen verteld dat ik vooral veel slaap moest pakken nu het nog kon. Ik wist natuurlijk wel dat ik gebroken nachten zou krijgen, maar dat het de eerste maanden met een kindje zo’n impact zou hebben had ik niet verwacht. Slaapgebrek doet veel met een mens.
Uiteindelijk heb ik besloten om aan de slag te gaan met een slaapcoach. Dit voelde heel dubbel. Aan de ene kant had ik het gevoel het niet alleen aan te kunnen, maar aan de andere kant was ik gewoon heel erg moe en had ik geen zin om allerlei verschillende methodes uit te proberen. Ik wilde gewoon een plan. Een plan die voor ons zou werken, met een liefdevolle aanpak. En met alle respect voor het consultatiebureau, maar je baby in slaap laten huilen – al duurt dat een uur – was voor mij niet de manier waarop ik mijn kind wilde laten slapen. Ik denk dat het een beetje achterhaald is om je baby maar te laten huilen totdat hij zo moe is en uiteindelijk in slaapt valt. Ik ben natuurlijk geen expert, nou ja misschien inmiddels wel, maar die stresshormonen lijken mij nou niet bepaald bevorderlijk voor het welzijn van onze kleintjes.
Hiermee wil ik ook absoluut niet beweren dat ze helemaal niet mogen huilen. Maar ik doe het liever gecontroleerd en gestructureerd. Na zeven maanden dat Louay alleen maar aan de borst in slaap kon vallen of tussen ons in, hebben we hem – met dank aan de slaapcoach – in één maand omgetoverd tot een perfecte slaper!
Als ik aanstaande ouders advies zou mogen geven zou ik willen zeggen, hoe cliché ook: geniet van de eerste maanden. Ook van het samen slapen (wel op een veilige manier uiteraard) en het vele huid op huid contact. En weet dat alles een fase is. Je slaap krijg je terug, maar deze intieme momenten met je baby zijn kostbaar!”
